ΕΚΡΗΞΕΙΣ ΘΥΜΟΥ: OTAN OI ΦΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΝΥΠΟΦΟΡΑ!ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ.
Όταν η τσιρίδα του παιδιού σου διαπερνάει το ακουστικό σου τύμπανο προσπαθώντας να καταλάβεις τί θέλει και για τον λόγο που συμπεριφέρεται έτσι ή <<σπαρταράει>> στο πάτωμα ενός σουπερ – μαρκετ κοιτώντας σας όλοι οι παρευρισκόμενοι με απορία.!!.Μην χάνεις το κουράγιο σου και την υπομονή σου. Παρακάτω θα δούμε κάποιους τρόπους διαχείρισης την εν λόγω κατάστασης/συμπεριφοράς.
Ο ΤΡΟΠΟΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΓΟΝΕΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΘΥΜΟ!
-Μια πρώτη αρχή στη διαχείριση μιας τέτοιας κατάστασης, είναι η κατανόηση και η αναγνώριση ότι αυτού του είδους η συμπεριφορά αποτελεί μια μορφή επικοινωνίας. Ένα μικρό παιδί δεν έχει ακόμη αποκτήσει ή εξελίξει επαρκώς τη δεξιότητα να ελέγχει τα συναισθήματά του και να τα εκφράζει με έναν πιο αποδεκτό τρόπο. Μπορεί ακόμη να μην έχει κατακτήσει τη γλωσσική επικοινωνία, τον έλεγχο των παρορμήσεών του ή δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.
-Αρκετές από αυτές τις φορές, οι γονείς χαρακτηρίζουν αυτή τη συμπεριφορά ως χειριστική από μέρους των παιδιών. Από την πλευρά των παιδιών, όμως, φαίνεται να υπάρχει δυσκολία στη διαχείριση αρνητικών κυρίως συναισθημάτων, όπως η απογοήτευση ή ο θυμός, με έναν αποτελεσματικό τρόπο, όπως για παράδειγμα να επικοινωνήσουν λεκτικά αυτό που νιώθουν και να βρουν έναν εναλλακτικό τρόπο επίτευξης αυτών που θέλουν.
–Ο τρόπος αντίδρασης των γονέων είναι αυτός που θα καθορίσει την συνέχεια ή την διακοπή αυτής της αντίδρασης,καθώς οι η απάντηση στα παιδιά με φωνές και ουρλιαχτά προκαλέι ακόμα μεγαλύτερο χάσμα και σίγουρα αμβλύνει την όλη κατάσταση.
ΤΡΟΠΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΘΥΜΟΥ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
Ενδεικτικά ακολουθούν κάποιοι τρόποι διαχείρισης του θυμού των παιδιών:
1) Παραμείνετε ψύχραιμοι.
Αρκετές φορές, συμπεριφορές εκρήξεων θυμού από τα παιδιά, οδηγούν τους γονείς στο να αισθάνονται και εκείνοι εκτός ελέγχου και αρκετές φορές να αντιδρούν στο θυμό με έντονες φωνές. Είναι κάτι που πιστέψτε με δεν είναι καθόλου βοηθητικό αφού, όπως προανέφερα μεγαλώνει η απόσταση μεταξύ γονέα και παιδιού. Το παιδί μπορεί από αντίδραση να γίνει ακόμα πιο υστερικό και θυμωμένο. Έτσι καλό θα ήταν, σε μία τέτοια ανάλογη περίσταση να αγκαλιάσουμε το παιδί μας και να του μιλήσουμε ήρεμα προκειμένου να καταλάβουμε τι θέλει.Tip.!Καλό θα ήταν να σκύβουμε στο ύψος του παιδιού όταν του μιλάμε για να αισθάνεται ότι εκείνοι την στιγμή είμαστε ίσοι με αυτό.
2) Μην ενδίδετε.
Εάν κάθε φορά το παιδί <<πέφτει στα πατώματα>> και κλαίει ανελλιπώς για αρκετή ώρα μέχρι να πραγματοποιηθεί η επιθυμία του.Μην ενδώσετε!!Το παιδί θα καταλάβει ότι με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να του κάνετε όλα τα χατίρια και κάθε φορά θα χρησιμοποιεί την ίδια τακτική.
3) Ενισχύστε την επιθυμητή συμπεριφορά.
Είναι αρκετά σημαντικό και βοηθητικό όταν το παιδί ηρεμήσει να το επιβραβεύσετε. Η ενίσχυση της θετικής συμπεριφοράς διαδραματίζει σημαντικό ρόλο όχι μόνο στην αντιμετώπιση αυτής της αντίδρασης αλλά και γενικά στην εξελικτική του πορεία.
4) Βοηθήστε το παιδί να αποκτήσει δεξιότητες επίλυσης προβλήματος.
Όταν το παιδί είναι ήρεμο, ρωτήστε το για ποιο λόγο θύμωσε και αντέδρασε έτσι,ποια συναισθήματα του δημιουργήθηκαν και εάν πιστεύει ότι υπάρχει λύση στο πρόβλημα του και ποιά θα μπορούσε να ήταν αυτή.
5) Αποφύγετε τις πυροδοτήσεις.
Τις περισσότερες φορές τα ξεσπάσματα θυμού ακολουθούνται από προβλέψιμες καταστάσεις.Για παράδειγμα<< Άσε με να παίξω κι άλλο δεν θέλω να πάω ακόμα για ύπνο>>.Στην προκειμένη περίπτωση καλό θα ήταν να ενημερώνουμε το παιδί πόσο χρόνο έχει στην διάθεση του για να παίξει και όχι να του παίρνουμε βίαια το παιχνίδι από τα χέρια.
6) Αναγνώριση του συναισθήματος των παιδιών.
Για να βοηθήσετε τα παιδιά να υιοθετήσουν μια επιθυμητή συμπεριφορά, θα πρέπει να τα βοηθήσετε αρχικά να κατανοήσουν τι είναι αυτό που αισθάνονται και το λόγο που η αντίδρασή τους σε αυτό το συναίσθημα δεν είναι επιθυμητή. Ξεκινήστε με το να πείτε στο παιδί τι συμβαίνει, για παράδειγμα «καταλαβαίνω ότι αυτή τη στιγμή είσαι πάρα πολύ θυμωμένος γιατί δεν θέλεις να πας για ύπνο». Kαλό θα είναι να δείχνουμε στο παιδί ότι μπαίνουμε στην θέση του και ότι μπορούμε να καταλάβουμε αυτά που νιώθει. Παρ’ όλα αυτά πρέπει να αφήνουμε το παιδί να εκφράζει τα συναισθήματα του με τρόπο κοινωνικά αποδεκτό. Για παράδειγμα <<Θα ήθελες να εκφράσεις τον θυμό σου ζωγραφίζοντας τον ή χωρίς να πετάξεις αντικείμενα; Θα ήθελες να χτυπήσεις καλύτερα το μαξιλάρι σου για να εκτονωθείς;>> . Καλό είναι να θυμόμαστε ότι ο στόχος δεν είναι να μην βιώνουν τα παιδιά αρνητικά συναισθήματα ή να μην τα εκφράζουν, αλλά να τα εκφράζουν με έναν τρόπο κοινωνικά αποδεκτό.
Στις περιπτώσεις που οι εκρήξεις θυμού είναι πολύ συχνές, με μεγάλη ένταση και πολύ δύσκολα διαχειρίσιμες είναι σημαντικό να ζητήσετε τη βοήθεια ενός ειδικού, ώστε να γίνει σωστή αξιολόγηση των αναγκών του παιδιού και να υπάρξει σωστή διαχείριση της κατάστασης. Δεδομένου ότι υπάρχουν πάρα πολλές αιτίες που οδηγούν ένα παιδί σε συναισθηματικές εξάρσεις και επιθετική συμπεριφορά, μια ακριβής αξιολόγηση θα βοηθήσει στην επίλυση του προβλήματος.
Γράφει η ψυχολόγος μας Kωνσταντίνα Αγγελή !
Γνωρίζετε ότι το Aggelimama.gr παρέχει δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη για όποια ερώτηση / απορία / βοήθεια είμαστε στη διάθεση σας !
Φιλικά Μαρία!
Καλησπερα σας. Πολυ ενδιαφερον θεμα. Αντιμετοπιζω προβλημα διαχειρησης του δικου μου θυμου . Η καθημερινη ολοημερη ρουτινα μου εως τελος Φλεβαρη για 17 χρονια ηταν να εργαζομαι 15 ωρες ημερισιως. Στο μεσοδιαστημα αυτο απεκτησα δυο παιδακια ηλικιας σημερα 5,5 ετων η κορη μου και 4 ετων ο γιος μου. Τα τελευταια 6 χρονια εκ των οποιων τα δυο μεγαλωσα αποκλειστικα τα μωρα ημουν μια χαρα παρ’ολη την κουραση και τις αυπνιες. Επεστρεψα στη δουλεια μου κι ελειπα 15 ωρες. Τα μωρα παιδικο σταθμο εως τις 16:00 και μετα η γιαγια εως τις 21:00 το βραδυ που επεστρεφα τα τελευταια δυο χρονια. Κυριως η κορη μου αποδιοργανωθηκε τελειως .Μετα την κουραση της ημερας με το που με εβλεπε αρχιζε τη γκρινια το κλαμα τα νευρα χτυπουσε τον αδελφο της και δεν κοιμοταν σχεδον ποτε μονη της. Στο κρεβατι μου καθε βραδυ. Στα μισα της νυχτας ερχοταν. Περιμενα να την παρει ο υπνος να την μετακινισω ξανα στο κρεβατι της. (Απ’τη στιγμη που γεννηθηκε ειχα σοβαρο προβλημα προσαρμογης υπνου). 6 χρονια το αποτελεσμα ειναι να ειμαι μονιμα αυπνη ταλαιπωρημενη απο την υπερπροσπαθεια να ανταπεξελθω στις υποχρεωσεις της καθημερινοτητας τοσο στη δουλεια οσο και στο σπιτι και φυσικα μεσα σε ολο αυτο το γεματο προγραμμα να φροντιζω να διασκεδαζω τα παιδια καθημερινα. Ο χειμωνας που περασε ηταν απιστευτα κοπιαστικος κι εξαντλητικος. Αυτη τη στιγμη ειμαι σπιτι με τα παιδια και σερνομαι. Μου βγαινει ολη η κοποση. Ειναι απιστευτο πως εχει σωματοποιηθει ολη αυτη η κουραση χρονων. Θυμωνω συναιχεια με τα παιδια. Το κεθε τι με κουραζει και βαριγκομω. Εχω γινει τοξικη για τα παιδια και θελω να το διορθωσω. Οσες προσπαθειες κι αν κανω στο τελος ξανα το ιδιο λαθος. Φωνες φωνες φωνες. Χρειαζομαι βοηθεια. Παρακαλω θα το εκτιμουσα αν επικοινονουσατε μαζι μου. Σας ευχαριστω.
Δήμητρα καλησπέρα , με συγκίνησες και νομίζω ταυτίζονται αρκετές μαμάδες με εσένα ! Η καθημερινότητα πράγματι πολλές φορές είναι πολύ δύσκολη αλλά μπορούμε να ανταποκρινόμαστε σε αυτή με αισιοδοξία και χαμόγελο όσο μπορούμε . Να σου πω ένα μπράβο για το δυναμισμό σου ως εργαζόμενη μητέρα και όλα όσα έχεις κάνει για τα παιδιά σου ως σήμερα . Σύντομα θα επικοινωνήσει η ψυχολόγος μαζί σου , στείλε μου αν θες με προσωπικό μήνυμα στη σελίδα μου στο facebook Aggelimama.gr κάποιο e-mail σου ή αν σε βολεύει διαφορετικά !
Συγχαρητήρια που εντόπισες το λάθος σου και θες να βελτιωθείς είσαι παράδειγμα προς μίμηση!
Για ότι άλλο χρειαστείς είμαστε στη διάθεση σου!